ആദ്യമായ്,
ഉള്ളുതുരന്നെഴുതിയ വാക്കിന്
നിന്റെ അതേ മുഖം.
വിരലുകള് വിറച്ചിരുന്നു.
വാഴക്കൂമ്പിലിരുന്ന്
ആര്ത്തിയോടെ
തേന് നുകരുന്ന കുരുവികള്.
ലോല ചര്മങ്ങളെ,
ഞെരുടിയമര്ത്തുമ്പോള്
എന്തൊരാവേശം !
പക്ഷെ. . . . .
മോങ്ങുന്ന മനസിനു
നീ പകര്ന്നതു
പേ പിടിച്ച തുള്ളികള്.
വീണ്ടും വീണ്ടും
വലാട്ടിവന്നിട്ടും. . . . ?
ചങ്ങലക്കിട്ട ചങ്കിലിരുന്ന്,
കല്ലേറുകൊണ്ട്,
ചിലതു പഴുത്തളിയുന്നു.
പൊട്ടിയകലുന്ന പട്ടങ്ങളെപ്പോലെ,
അതിര്ത്തി വിട്ടകലുന്ന വാക്കുകള്.
നാനാര്ത്ഥതലങ്ങളിലെത്തി,
ഉടുതുണി ഉരിഞ്ഞു പല്ലിളിച്ച്. . .
ഓമനേ, ഒരു സംശയം, !
നിനക്കുതന്നെയോ
ഞാനെന്റെ ചങ്കു
പകുത്തുതന്നത്. . . . . !
--------------------------------------------
കവിത വായിക്കു ; അഭിപ്രായം പറയു
എഴുത്ത് തുടരൂ...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആശംസകളോടെ,
ജോയ്സ്...!!
മുല്ലപ്പുവേ, കവിതയെക്കുറിച്ച് എന്തെ ഒന്നും പറഞ്ഞീല
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂNannayittundu ASHAMSAKAL
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂകുഴപ്പമില്ല നല്ലതാ ഇനിയും എഴുത്കാ ........ ആശംസകള്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ